Het ‘goede leven’ 

In een Triamantbuurt is zorg beschikbaar voor wie het nodig heeft, maar het staat niet op de voorgrond. De échte focus ligt op verbondenheid en de kleine dingen die van het leven la dolce vita maken. 

Videofragment uit het interview met Maartje. Lees hier onder de rest van het interview.

Waar is jullie filosofie op gebaseerd?

“Onze focus ligt op het ‘goede leven’. Zorg is deel van het leven, maar hoeft geen onderbreking te zijn. Om onze buurten vorm te geven keken we naar ‘blue zones’, plekken waar ouderen gezond en gelukkig ouder worden. We zagen dat beweging, gezonde voeding en zingeving ontzettend belangrijk zijn, dus is er gezond eten beschikbaar en worden er actieve activiteiten georganiseerd. Maar verbinding staat bij ons op de voorgrond. Hoe brengen we mensen met elkaar in contact? Hoe geven we hen verantwoordelijkheid over hun eigen leven én het leven in de buurt?”

Hoe moet ik me dat fysiek voorstellen?

“Dat hangt af van de omgeving. Soms gaat het stedelijke buurten met flats en studio's, soms kleine vissershuisjes of huizen rond een oude herenhoeve. Soms wordt er ook een woonzorgcentrum geïntegreerd in de vorm van kleinschalige groepswoningen. Het voordeel van een eigen buurt is dat je van nul begint. Iedereen die er komt wonen is bereid om in je concept te stappen en samen een nieuw verhaal te schrijven.”

Waarom zijn niet alle woonzorgcentra zo inclusief? Wat zijn de barrières? 

“De wet bepaalt dat woonzorgcentra maar 10% bewoners onder de 65 jaar mogen hebben. Mensen in verschillende levensfases hebben ook andere verwachtingen van wonen en leven. In onze buurten zetten we verschillende doelgroepen bij elkaar en proberen we zoveel mogelijk zelfstandigheid te stimuleren.” 

Een buurt die bruist

Een Triamantgemeenschap is een buurt op zichzelf. Toch maakt het ook actief deel uit van de stad of het dorp waar ze zich vestigen. Ze doen er alles aan om zich te mengen met andere buurtbewoners en zo een warme, open omgeving te creëren.

Doen jullie iets om de bestaande buurt te betrekken?

“Ja, vooral rond wonen en leven. We hebben een groot domein met een Warme Tuin, waar vrijwilligers uit het dorp in komen tuinieren. De scouts komt hier spelen, de musicalvereninging komt repeteren, het schooltje komt zwemmen, en buurtbewoners kunnen altijd aansluiten voor de activiteiten. Er valt hier altijd wel iets te beleven: comedy, dansavonden, bingo, congé in de coté… de buurt komt binnen, want wij gaan ook naar buiten.”

Hoe evolueerde die buurtrelatie tijdens de coronacrisis? 

“We hebben enorm veel warmte en solidariteit gevoeld. Mensen maakten mondmaskers voor ons, stuurden brieven en tekeningen op en hielden tijdschriften voor ons bij. We hebben zelfs een televisiekanaal in het leven geroepen! Via sociale media deden we een oproep om boodschappen in te sturen. Zo kregen de bewoners ook in isolatietijden filmpjes en boodschappen van familie en buurtbewoners te zien.”

Alles scan!

Bij Triamant richt men de neuzen resoluut op de toekomst. Maar die kan je pas uitstippelen als je weet wat in het verleden ligt. Alles begint dan ook met een goed gesprek.

“Hoe gaan jullie van start met nieuwe bewoners?”

“We beginnen met een leefscan. Dat gaat over het levensverhaal en de zorgnoden van bewoners, maar ook over hun dromen voor de toekomst. Wat willen ze nog doen? Wat willen ze graag nog bereiken? Die scan wordt vooraf gepland in de eerste maand van het verblijf. En het is een fijn moment: een diep, oprecht gesprek met een kopje koffie erbij. Een vertrouwenspersoon die echt luistert en interesse toont in je verhaal, verwachtingen en wensen: dat doet een bewoner vaak al veel deugd.”

Wat is de volgende etappe?

“De inzichten uit de leefscan komen in een boekje terecht, dat beschikbaar is voor iedereen die professioneel met de bewoner in contact komt. Nadien maken we ook een poster die in kaart brengt wie de bewoner echt is. Die poster is een ijsbreker die de bewoner als persoon in zijn waarde zet. En we zorgen ervoor dat die posters ook echt gezien worden. Elke maand organiseren we een receptie waarbij we elkaars posters bekijken en aanknopingspunten zoeken.”

Veel mensen binnen de woonzorgsector werken in een andere context. Vaak gaat het om een andere organisatiestructuur in grote gebouwen en teams. Zijn er elementen in jouw verhaal die ook zij als inspiratie kunnen gebruiken?

“Kleinschalig wonen, dat is een gebouw, dat zijn muren. Het gaat om wat je binnen die muren doet. Een kleiner team kan een hulpmiddel zijn om een huiselijke sfeer te creëren en een persoonlijke coaching te bieden, maar wat je doet is wat echt telt. Het draait om de interesse die je toont, de vragen die je stelt. Met de juiste insteek kan je altijd een verschil maken.”

Waarom komen mensen naar jullie, denk je? 

“Het domein is prachtig, zeker in de Bloesemperiode. Tijdens vakanties kunnen mensen ook in ons zorghotel terecht. Maar de meerderheid komt echt wel om die verbinding te zoeken. Wie hier komt wonen staat aan het begin van iets, niet aan het einde.”

Meer weten over hoe je zelf ook vlot leefscans kan doen en posters kan maken?

Ontdek Soulcenter, het digitale woonleefplan voor woonzorgcentra.