Bekijk de video-opname van het interview of lees onder de video verder.

Kleur & kleine pleziertjes

Op de Facebookpagina van woonzorgcentrum Sint-Anna Bulskamp kan je blijven scrollen tussen de knappe zwart-wit foto’s in thema en kiekjes van de groep die samen een glas drinkt. Een fijne plek, zowel voor bewoners als medewerkers.

Ik ben eens op jullie Facebookpagina gaan kijken en ik moet zeggen: het ziet er een gezellige boel uit bij jullie.

Nele: We zitten in de diepe Westhoek, waar het imago van woonzorgcentra heel grijs en grauw is. Dat is nu net wat we niet zijn en niet willen zijn. Onze bewoners zijn kleurrijke mensen en dat willen we op een naturelle manier in beeld brengen. Een gek idee tijdens de soeppauze kan leiden tot een ware fotoshoot. We willen het leven niet te zwaar opvatten.

Het beste maken van elke situatie?

Nele: Dat, en we vinden het ook belangrijk om families de kans te geven om bij ons binnen te kijken. Niet alleen in coronatijden, maar altijd. We willen dat mensen zien dat het hier geen kommer en kwel is, dat we volop genieten van de kleine pleziertjes die zich elke dag aandienen. Als het mooi weer is, drinken we samen een glas op het terras.

Het moeten niet altijd groots georkestreerde shows zijn; zo’n kleine, spontane dingen zijn minstens even leuk.

En het zorgt ervoor dat we veel vertrouwen krijgen. Families laten ons soms weten dat wat we voor hun ouder of grootouder doen precies datgene is dat ze hen zelf zouden willen geven.

Kleinschalig, met kippen

De kleine pleziertjes, dat is ook: het gewone leven van alledag. In Sint-Anna Bulskamp wordt het gewone thuisleven zoveel mogelijk benaderd.

Wat is voor jullie de kracht van Sint-Anna Bulskamp?

Geert: Een goed team van coördinatoren dat vlot samenwerkt en elkaar perfect aanvult. Ze weten heel duidelijk waar ze naartoe willen en dat wordt ook expliciet uitgesproken.

Nele: Onze visie zit ons ook echt in het bloed. We geloven in kleinschalig, genormaliseerd wonen en werken in kleine groepen van vijftien bewoners. Iemand die naar een woonzorgcentrum komt, komt hier echt wonen. Los van hoe zwaar de zorgvraag is — en die is voor sommige bewoners veel complexer dan voor andere — kijken we hoe we zo veel mogelijk het gewone thuisleven kunnen benaderen. We proberen zo ver mogelijk weg te blijven van het louter medische model en vertrekken vanuit de bewoner in alles wat we doen: hoe laat ze gewekt willen worden, wanneer ze gewassen willen worden…

Het uitgaanspunt is eenvoudig: wat is de vraag van de bewoner, en wat is goed voor hen? Als je daar vertrekt, klopt je verhaal altijd.

Geert, we zullen het even over jouw Hartverwarmers-inzending hebben: de kippenren.

Geert: Ik las een artikel over de positieve invloed die kippen kunnen uitoefenen op ouderen. In een Brits woonzorgcentrum laten ze de kippen zelfs binnen en nemen bewoners de kippen op schoot of op de schouder. Blijkbaar zijn kippen dieren die uitnodigen om naar te kijken, mee bezig te zijn en over te praten. In Sint-Anna Bulskamp is er ook een kleine boerderij die bewoners vanuit verschillende hoeken van het woonzorgcentrum kunnen zien.

De Hartverwarmers-inzending van Geert.

Nele: We hebben een eigen ezel, Jules, en een paar geiten en schapen. Ook de kippen zorgen voor veel animo. Het zijn geliefde gespreksonderwerpen geworden: de nieuwe kuikens, de pauw die zijn staart opent, de protesterende ganzen. In één van onze leefgroepen woont een huiskat, die een enorm positief effect heeft op mensen met dementie. Ook de hondjes van de medewerkers en zelfs de alpaca’s van de overburen komen regelmatig op bezoek.

Op de catwalk in een trouwjurk

De coronaperiode was een bittere pil voor iedereen. Toch vond Sint-Anna Bulskamp ook in quarantaine tijd voor vertier. 

Zijn er activiteiten die jullie dankzij Hartverwarmers hebben ontdekt? Dingen die jullie geïnspireerd hebben?

Nele: “In de eerste zes lockdownweken lieten we familieleden plaatjes aanvragen voor onze bewoners. Die werden door onze CRA-arts aan elkaar gepraat. Dat was enorm hartverwarmend, en dus hebben we de laatste editie omgekeerd georganiseerd: bewoners konden plaatjes aanvragen voor mensen buiten het woonzorgcentrum. Ook binnen het woonzorgcentrum vragen we regelmatig nummers voor elkaar aan, wat voor een heel leuke dynamiek zorgt.

Wat was de laatste keer dat je dacht: wauw, wat een mooi moment?

Nele: In het begin van de quarantaineperiode kreeg ik het idee om een modeshow te organiseren op de afdeling. Toen kwamen zelfs medewerksters in hun trouwjurk werken en stond er een glaasje bubbels klaar voor de bewoners. Uren later zaten ze nog te glunderen.

Geert: Ik kom zelf te weinig in contact met de bewoners en dat wil ik graag veranderen. Ik herinner me wel dat ik eens op de leefgroep bleef eten en dat ik in een lang gesprek verzeild raakte met de bewoner die naast me zat. Hoe lang ik hier al woonde, vroeg hij. Ik zal er maar van uit gaan dat hij slechte ogen had!

--

Meekijken naar alle mooie momenten in Sint-Anna? Volg hun Facebook-pagina.

Inspirerende initiatieven ontdekken voor je woonzorgcentrum? Laat je verrassen op de Hartverwarmers-website.